Όσο περισσότερο μας κρύβουν τη ζωή τόσο μας ταΐζουν με φύλο και φυλή
Την Τετάρτη 16 Μαρτίου του 2016 μέλη της συντονιστικής ομάδας LGBTQI+ Pride Κρήτης, «Φεστιβάλ Ορατότητας και Διεκδικήσεων για την Απελευθέρωση του Φύλου, Σώματος και Σεξουαλικότητας» κλήθηκαν να παρευρεθούν στο ολομελειακό δημοτικό συμβούλιο Ρεθύμνης για να εξεταστεί το αίτημά τους για την παραχώρηση του δημοτικού κήπου στις 9 και 10 Ιουλίου του 2016 για την πραγματοποίηση του Φεστιβάλ. Παρά την αρχική θετική γνωμοδότηση της συνέλευσης της δημοτικής κοινότητας Ρεθύμνου, το δημοτικό συμβούλιο αρνήθηκε, μέσα από υπεκφυγές, να δώσει την άδεια για παραχώρηση του χώρου.
Στις υπεκφυγές του δημοτικού συμβουλίου περιλαμβανόταν πρόταση το Φεστιβάλ να περιοριστεί στο κλειστό γυμναστήριο «Μελίνα Μερκούρη», κρυμμένο από τα «κανονικά» κομμάτια της κοινωνίας. Πρόκειται για μια ψευδοπροοδευτική πρόταση που υπονοεί τη δήθεν αποδοχή του διαφορετικού, που άλλωστε δεν μπορεί να εξαλείψει, αρκεί αυτό να εκφράζεται σε ελεγχόμενο χώρο, κρυμμένο από το δημόσιο πεδίο. Η ορατότητα της LGBTQI+ κοινότητας παρουσιάζεται να προσβάλλει το δημόσιο αίσθημα και για το λόγο αυτό πρέπει να καλυφθεί.
Τις επόμενες ημέρες κατατέθηκε εκ νέου αίτηση για επανεξέταση του θέματος, η οποία όμως δε μεταφέρθηκε στο δημοτικό συμβούλιο με το επιχείρημα ότι η απόφαση έχει ήδη ληφθεί. Στις 30/3 μέλη του συντονιστικού και αλληλέγγυος κόσμος παρευρέθηκε στο δημαρχείο προκειμένου να ζητηθεί για μια ακόμη φορά η παραχώρηση του Δημοτικού Κήπου για τις 9 και 10 Ιουλίου. Κατά τη διάρκεια διεξαγωγής του δημοτικού συμβουλίου έγινε προσπάθεια παρέμβασης, στην αρχή της οποίας οι «τοπικοί άρχοντες» αποχώρησαν και με φασιστικό τρόπο εξύβρισαν τα μέλη του συντονιστικού και του αλληλέγγυου κόσμου, ενώ δεν παρέλειψαν τους τραμπουκισμούς και τα σπρωξίματα.
Το συγκεκριμένο Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε πέρυσι, για πρώτη φορά, στο Ηράκλειο της Κρήτης, αυτοοργανωμένο από τα κάτω, χωρίς χορηγούς, πλαισιωμένο από πορεία με τη συμμετοχή ευρύτερων κινηματικών κομματιών. Σκοπό του αποτελεί η ανάδειξη της διαφορετικότητας και η διεκδίκηση της ορατότητας και του δημόσιου χώρου από άτομα που η πατριαρχική κοινωνία αποκλείει. Το Φεστιβάλ διήρκησε δύο ημέρες με μεγάλη προσέλευση κόσμου, παρά τους εκφοβισμούς από την πλευρά των αντιδραστικών κύκλων της τοπικής κοινωνίας.
Θεμέλιο της κοινωνίας -εκτός από τον διαχωρισμό σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους- είναι η διάκριση ανάμεσα στους αρρενωπούς προνομιούχους ετεροφυλόφιλους άνδρες -λευκούς με ελληνική ταυτότητα- και στις γυναίκες, ο ρόλος των οποίων είναι να είναι υποτακτικές και πρόθυμες να προσαρμοστούν στις επιταγές των αρσενικών. Η διάκριση επεκτείνεται και απέναντι σε κάθε ταυτότητα ή συμπεριφορά που δε συμμορφώνεται με τα κυρίαρχα πρότυπα, τους έμφυλους ρόλους, συντελώντας σε μια επιβεβλημένη “κανονικότητα” που εξυπηρετεί μόνο την αναπαραγωγή του υπάρχοντος συστήματος. Όσο τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και οι γυναίκες υποτιμούνται, όπως αντίστοιχα και οι μετανάστες και μετανάστριες, τόσο τα κομμάτια των εκμεταλλευόμενων κατακερματίζονται, αφήνοντας περισσότερο χώρο για τα συμφέροντα των από πάνω και προωθώντας την καταπίεση και την εκμετάλλευση.
Η στάση του δημοτικού συμβουλίου αντανακλά με καθαρό τρόπο την πολιτική θέση των θεσμικών οργάνων και της εξουσίας εν γένει, που προσπαθεί να φιμώσει κάθε μορφή αντίστασης των καταπιεσμένων και έκφρασης των αναγκών τους. Συντασσόμενο με την ομοφοβία και την τρανσοφοβία, το δημοτικό συμβούλιο αναπαράγει τον ρατσισμό και τις έμφυλες και φυλετικές διακρίσεις και διακηρύττει ότι κάποια κοινωνικά υποκείμενα πρέπει να κυκλοφορούν και να εκφράζονται και κάποια όχι. Ταυτόχρονα, στο ίδιο δημοτικό συμβούλιο γίνεται εκφορά ρατσιστικού, ισλαμοφοβικού λόγου εναντίον των μεταναστριών και των μεταναστών. Τίποτα από αυτά δεν είναι τυχαίο, καθώς η ύπαρξη της θέσης των τοπικών αρχόντων και τα υλικά τους συμφέροντα ταυτίζονται με την εξασφάλιση της συνέχισης της εκμετάλλευσης και υποτίμησης των από κάτω. Έτσι, για τη διατήρηση της θέσης τους και την εξασφάλιση αυτής της συνθήκης, κάθε μορφή διεκδίκησης και ελεύθερης έκφρασης, που εναντιώνεται στην κανονικότητα, πρέπει να υφίσταται τη στοχοποίηση και τον αποκλεισμό.
Γίνεται λοιπόν φανερό ότι αυτή η απαγόρευση δεν αφορά μόνο τα μέλη της LGBTQI+ κοινότητας, αλλά είναι υπόθεση όλων των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας.
Η στάση του δημοτικού συμβουλίου επιβεβαιώνει τον ακραία πατριαρχικό χαρακτήρα της τοπικής κοινωνίας και τονίζει την αναγκαιότητα να τεθούν ανοιχτά, ζητήματα που αφορούν το σώμα, το φύλο και τη σεξουαλικότητα. Να παραχθεί ένας δημόσιος λόγος που θα σπάσει κυρίαρχες και συντηρητικές αντιλήψεις και θα αγγίξει ζητήματα για τα οποία κάποιοι φοβούνται να μιλήσουν. Στεκόμαστε αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι, στηρίζοντας με τη φυσική μας παρουσία το δικαίωμα για διεκδίκηση ορατότητας και δημόσιου χώρου. Οι δημόσιοι χώροι ανήκουν στις καταπιεσμένες και τους καταπιεσμένους και δεν μπορούν να αποτελούν τσιφλίκι των εκάστοτε αρχών.
Αυτόνομα Σχήματα Παν/μίου Ρεθύμνου