Category: Κείμενα-Προκυρήξεις

Στις 19/3 υπήρχε προγραμματισμένο αντιφασιστικό μονοήμερο στο Πανεπιστήμιο Γάλλου. Το γεγονός αυτό δεν άρεσε στους φασίστες, οι οποίοι θεώρησαν καλό να βγουν από τις τρύπες τους, μετά από πολύ καιρό, γράφοντας τα εμετικά τους συνθήματα και  πετώντας τρικάκια στο πανεπιστήμιο, το βράδυ πριν από την εκδήλωση. Η κινητοποίηση του ευρύτερου αντιφασιστικού κινήματος ήταν άμεση και το πανεπιστήμιο καθαρίστηκε πριν την έναρξη της εκδήλωσης, η οποία κύλησε ομαλά. Παρ’ όλα αυτά δεν βάλανε μυαλό και συνέχισαν τις προκλήσεις, τραμπουκίζοντας εργαζομένους του πανεπιστημίου και φοιτητές.

Την ίδια στάση είχαν και την επόμενη μέρα συνεχίζοντας τους τραμπουκισμούς στην πόλη του Ρεθύμνου, οδηγώντας στα βραδινά επεισόδια στις 20/3. Το ίδιο βράδυ ενημερωθήκαμε ότι νεοναζί φοιτητής κοινωνιολογίας που μένει στις εστίες του Γάλλου κυκλοφορούσε στον χώρο του πανεπιστημίου με μαχαίρι, απειλώντας φοιτητές και επιτέθηκε σε εργαζόμενο. Τέτοιου είδους συμπεριφορές που έχουν σκοπό να απειλήσουν και να τρομοκρατήσουν φοιτητές και όχι μόνο δε θα γίνουν σε καμία περίπτωση ανεκτές.

Στις 21/3 η Πρυτανεία στην ανακοίνωσή της για τα γεγονότα υιοθετεί μια μεσοβέζικη στάση και αναπαράγει την κυρίαρχη θεωρία των δύο άκρων. Έρχεται εκ των υστέρων να κατηγορήσει τα μαχόμενα κομμάτια της κοινωνίας για την αντιφασιστική τους δράση ως «αυτόκλητους υπερασπιστές της δημοκρατίας», όταν η ίδια τόσο καιρό, αγνοώντας κάθε προειδοποίηση, αρνείται να πάρει θέση και να δράσει. Όπως έχουμε ξαναπεί θεωρούμε ότι ο αντιφασιστικός αγώνας αφορά όλη την  κοινωνία, μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο. Παρ’ όλα αυτά δεν περιμένουμε από κανέναν για να δράσουμε εμείς, πόσο μάλλον τους όψιμους θεσμικούς «αντιφασίστες» της διοίκησης του Πανεπιστημίου, για να λύσει τέτοια κοινωνικοπολιτικά προβλήματα. Η ίδια η κοινότητα θα αναλάβει δράση από τα κάτω. Δράση θα αναλάβουμε εμείς.

ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Τις τελευταίες μέρες πολλά ακούγονται για επικείμενες διαγραφές «αιωνίων» φοιτητών ή επιβολή διδάκτρων προκειμένου αυτές να αποφευχθούν. Η απουσία συγκεκριμένης ενημέρωσης και διευκρινήσεων από την πλευρά των αρχών και του πανεπιστημίου δημιουργεί ένα θολό τοπίο και μας αφήνει να αναρωτιόμαστε τι και με ποιους όρους και διαδικασίες θα συμβεί. Οι αποκαλούμενοι «αιώνιοι» φοιτητές υπήρχαν πάντοτε, και η νομοθεσία (Ν.4009/2011) στην οποία υποτίθεται ότι θα βασιστούν οι διαγραφές τους έχει ψηφιστεί ήδη από το 2011, άσχετα αν η εφαρμογή του δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, λόγω των έντονων και μαζικών αντιδράσεων. Τι είναι λοιπόν αυτό που επανέφερε το θέμα αυτό στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία;

Οι φήμες για τις διαγραφές έρχονται σε συνέχεια των διαθεσιμοτήτων του διοικητικού προσωπικού των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, και στα πλαίσια της  συνολικής επίθεσης που δέχεται η δημόσια παιδεία.  Η προπαγάνδα περί  «αιωνίων» έχει εδραιωθεί εδώ και χρόνια στις συνειδήσεις τόσο της ακαδημαϊκής κοινότητας, όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας. Κατά καιρούς ακούγονται τραγικές δηλώσεις, τόσο από συμφοιτητές μας , οι οποίοι κατηγορούν άτομα μεγαλύτερων ετών φοίτησης ότι δεσμεύουν θέσεις σε σεμινάρια και παραδόσεις, όσο και από μέλη ΔΕΠ, που θεωρούν ότι οι φοιτητές που καθυστερούν να τελειώσουν είναι αργόσχολοι που πλήττουν το κύρος του πανεπιστημίου. Πριν διατυπώσει αυτές τις σκέψεις, κανείς από αυτούς δεν αναρωτιέται για τους πιθανούς οικονομικούς ή προσωπικούς λόγους που αναγκάζουν κάποιον να καθυστερήσει τις σπουδές του, ούτε για το κατά πόσο είναι δίκαιο η φοίτηση στο πανεπιστήμιο να έχει συγκεκριμένη επιβεβλημένη διάρκεια. Παρ’ όλο που οι ίδιοι δεν βαραίνουν με οικονομικό κόστος τα ιδρύματα, αυτές οι απόψεις θέλουν τους «αιώνιους» να μη χωράνε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση -ενόσω αυτή βαδίζει στο δρόμο της ιδιωτικοποίησης- μιας και δεν είναι αρκετά επικερδείς για ένα πανεπιστήμιο-«επιχείρηση».

Η προπαγάνδα που κατηγορεί όσους φοιτούν πολλά χρόνια, αποσιωπά τα πραγματικά προβλήματα του πανεπιστημίου: έλλειψη σεμιναρίων και προσωπικού, απολύσεις, πλαφόν σε παραδόσεις στην περίπτωση της Φιλοσοφικής του Π.Κ., ενδεχόμενα δίδακτρα/εξέταστρα. Άλλωστε, το μέλλον του δημοσίου πανεπιστημίου προδιαγράφεται ήδη:  εντατικοποίηση των προγραμμάτων σπουδών και  αυτοματοποίηση της διαδικασίας της μάθησης, με μοναδικό στόχο την εξυπηρέτηση της ανάγκης για αποδοτικότητα και προσοδοφόρα έρευνα, πάντα σύμφωνα με τα κριτήρια της αγοράς, καθώς το πανεπιστήμιο θα πασχίζει να βρει πόρους. Τμήμα της λογικής του δήθεν «εξορθολογισμού» του πανεπιστημίου είναι και η διαδικασία συγχωνεύσεων/καταργήσεων τμημάτων, την οποία φαίνεται να διευκολύνει η απόφαση για τη διαγραφή φοιτητών. Σε αυτό το πανεπιστήμιο, όσους δεν μπορούν ή δε θέλουν  να ανταποκριθούν στο μοντέλο του φοιτητή-εργαζόμενου ρομπότ, όπως οι «αιώνιοι» και οι περισσότεροι από μας, τους περιμένει η έξοδος με το σήμα της ανεργίας.

Απέναντι σε αυτά μπορούμε να σταθούμε μόνο με συλλογική δράση, χωρίς να επιδιώκουμε την ατομική σωτηρία με την  εντατικοποίηση των σπουδών μας. Το θολό τοπίο και η ασάφεια που επικρατεί δεν πρέπει να μας τρομάζει. Αυτή η τρομοκρατία είναι ολοφάνερο ότι στοχεύει στην κάμψη των αντιστάσεών μας. Είναι απαραίτητο να αναζητήσουμε και να απαιτήσουμε διευκρινίσεις. Να μην αναζητούμε χείρα βοηθείας στους «καλοθελητές» των συλλόγων μας, αλλά να ανοίξουμε εκτενή και ουσιώδη συζήτηση επί του θέματος που θα καταλήξει σε συλλογικούς αγώνες.

Στα πλαίσια μιας τεχνητής κρίσης χρέους, το κεφάλαιο εξαπολύει μέσω του κράτους επίθεση προς ολόκληρη την εργατική τάξη. Για να καταστείλουν και να διαιρέσουν το σύνολο των εργατών και των κοινωνικών αγωνιστών προωθούν φασιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις. Απ’ τη μια, το κράτος, με τους μπάτσους και τα media, τάχα για τη διατήρηση της νομιμότητας και της τάξης, φυλακίζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μετανάστες, διαπομπεύει οροθετικές γυναίκες, καταστέλλει ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης και παραπληροφορεί συστηματικά το λαό προς όφελός του. Απ’ την άλλη, οι φασίστες, οργανωμένοι συμμορίτες της Χρυσής Αυγής ή όχι, ξυλοκοπούν και δολοφονούν μετανάστες, αντιφασίστες, ομοφυλόφιλους, οποιονδήποτε δεν θεωρούν αρκετά «καθαρό». Όψεις του ίδιου νομίσματος, κράτος και φασίστες καλλιεργούν τον τρόμο και το ρατσισμό, αποπροσανατολίζοντας την κοινωνία. Παρουσιάζοντας τους εκάστοτε αποδιοπομπαίους τράγους -μετανάστες, αγωνιστές, εργαζομένους, οροθετικές- ως πηγές προβλημάτων, συνεχίζουν ανενόχλητοι την εκμετάλλευση των εργατών και των φυσικών πόρων. Να μην τους κάνουμε τη χάρη!

Η πάλη ενάντια στο φασισμό, κρατικό ή μη, πρέπει να είναι άμεση, επιτόπια και αποφασιστική, οργανωμένη από τη βάση της κοινωνίας, στους δρόμους, τις πλατείες, τους χώρους δουλειάς και δραστηριοποίησης, πέρα από νόμους και θεσμούς. Αυτοί είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα των αφεντικών. Συνεπώς, υποκριτικές φαρσοκομωδίες, όπως η νομική επίθεση στη Χρυσή Αυγή και ο μιντιακός “αντιφασισμός”, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους.

Έχουμε επιλέξει να στεκόμαστε απέναντι σε κάθε φασίστα, όπου κι αν εμφανιστεί, κι είμαστε αποφασισμένοι, με όποιο τρόπο χρειαστεί, να αποτρέψουμε την εξάπλωση του λόγου τους και  των πρακτικών τους. Αυτό πιστεύουμε πως είναι χρέος ολόκληρης της κοινωνίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα περιμένουμε να αφυπνιστεί για να αναλάβουμε δράση.

Πρόσφατα στο Ρέθυμνο, μετά από την προβοκατόρικη δολοφονία των δύο νεοναζί στο Ν. Ηράκλειο, οι φασίστες προσπάθησαν να σηκώσουν κεφάλι, γράφοντας συνθήματα, τραμπουκίζοντας κόσμο και στήνοντας ενέδρες. Ο αντιφασιστικός χώρος βρέθηκε και πάλι μπροστά τους: Τα συνθήματα δεν έμειναν στους τοίχους ούτε 24 ώρες και το αποτέλεσμα της ενέδρας ήταν τρεις νεοναζί να τρέχουν να κρυφτούν σε μπεργκεράδικο που δουλεύει ένας απ’ το συνάφι τους.  Με τη διαρκή μας παρουσία στους δρόμους του Ρεθύμνου (διαδηλώσεις, μοιράσματα, αφισοκολλήσεις, μικροφωνικές και αντίφα συναυλίες) κρατάμε την πόλη καθαρή από φασίστες και κάθε λογής σκουπίδια.  Το έχουμε πει και συνεχίζουμε

να το λέμε:                                  Κ Α Ν Ε Ν Α Σ   Φ Α Σ Ι Σ Τ Α Σ   Π Ο Τ Ε   Κ Α Ι   Π Ο Υ Θ Ε Ν Α  !! !!

Όσον αφορά το μικρόκοσμο του πανεπιστημίου, από το 2010 είχαμε ήδη φασιστικές επιθέσεις με τον εμπρησμό του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού κάτι που επαναλήφθηκε το 2012, δύο φορές σε διάστημα μίας εβδομάδας, ένα γεγονός που επιβεβαιώνει ότι οι φασίστες είναι το όπλο του κράτους σε καταστάσεις που το ίδιο δεν θέλει ή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Έπειτα, οι φασίστες επιχείρησαν, φορώντας το προσωπείο του ανεξάρτητου φοιτητή, να παρέμβουν σε γενικές συνελεύσεις και να δημιουργήσουν παράταξη. Η απάντηση μας, ήταν και πάλι άμεση και ξεκάθαρη. Το πανεπιστήμιο οφείλει να είναι ένας χώρος ανατρεπτικών ιδεών και μέσα στους κόλπους του δεν μπορεί να ανέχεται το φασισμό, όπως κι αν αυτός εκφράζετε. Εμείς και ο ευρύτερος αντιφασιστικός χώρος του πανεπιστημίου θα είμαστε παρόντες για να το διασφαλίσουμε.

Το τελευταίο διάστημα έχουμε γίνει μάρτυρες μιας ακόμα επίθεσης από το Κράτος-Κεφάλαιο εναντίον της εργατικής τάξης και των κεκτημένων δημόσιων παροχών. Πιο συγκεκριμένα, με τα νέα μέτρα διαθεσιμότητας σε πολλούς κλάδους του δημοσίου, αλλά και με τον κατακερματισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων γενικότερα, χάνεται το δικαίωμα στην εργασία, ενώ η δημόσια δωρεάν παιδεία και η υγεία διαλύονται.

Στον πανεπιστημιακό μικρόκοσμο αντανακλάται η ίδια επίθεση. Οι μεταρρυθμίσεις της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχουν αποτελέσει κεντρικό ζήτημα των τελευταίων χρόνων στη καπιταλιστική δημόσια σφαίρα. Τόσο καιρό παρακολουθούμε τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πανεπιστημίου(Νόμος Διαμαντοπούλου), όχι με την έννοια της πλήρους αποστασιοποίησης του κράτους, κάτι που άλλωστε είναι και αδύνατο, αλλά με την έννοια της λειτουργίας του βάσει ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων αποδοτικότητας και κόστους. Το πανεπιστήμιο-επιχείρηση επιτίθεται σε αυτούς που υποτίθεται πως υπηρετεί μεταθέτοντας το κόστος της λειτουργίας του στους φοιτητές(σίτιση, στέγαση, συγγράμματα και τελικά δίδακτρα ). Στόχος τους είναι η δημιουργία ενός πειθαρχημένου, ευέλικτου και υποτιμημένου εργατικού δυναμικού.

Το κράτος υπονομεύοντας τα συμφέροντα των φοιτητών και εργαζομένων προωθεί υπόγεια την είσοδο πάσης φύσεως αφεντικών, managers και εργολάβων στο πανεπιστήμιο με σκοπό το προσωπικό τους κέρδος. Αυτή η πρακτική έχουμε δει να εφαρμόζεται ήδη με την ύπαρξη ιδιωτικών καταστημάτων στον ακαδημαϊκό χώρο.

Η πιο πρόσφατη επίθεση του κράτους στη παιδεία ήρθε με το νέο μέτρο διαθεσιμότητας των διοικητικών υπαλλήλων 8 πανεπιστημίων. Συγκεκριμένα, 1349 εργαζόμενοι μπαίνουν στον προθάλαμο της ανεργίας, χαρακτηριζόμενοι ως πλεονάζον προσωπικό, παρά τις εκθέσεις των Πρυτανειών που τονίζουν την υποστελέχωση διοικητικών τμημάτων. Όλη αυτή η κατάσταση είναι ακόμα μία περίπτωση που ανοίγει το δρόμο για την προώθηση επισφαλών σχέσεων εκμετάλλευσης με την είσοδο των εργολάβων στο «δωρεάν και δημόσιο» πανεπιστήμιο.

Απέναντι στις εξελίξεις αυτές οι εργαζόμενοι σε συντονισμό και με άλλα κομμάτια της πανεπιστημιακής κοινότητας απαντούν συλλογικά με κινητοποιήσεις, απεργίες και καταλήψεις. Το κράτος από τη πλευρά του ως «εγγυητής» της νομιμότητας εντείνει τη καταστολή του τρομοκρατώντας όσους αγωνίζονται και προσπαθώντας να διασπάσει τον αγώνα τους επιβάλλοντας την διαδικτυακή υποβολή των ατομικών στοιχείων των διοικητικών υπαλλήλων για να διαμορφώσουν τους πίνακες της αξιολόγησης. Παράλληλα, όσοι αρνηθούν να ακολουθήσουν αυτή τη διαδικασία τίθενται αυτομάτως σε αργία. Προφανώς, δεν θεωρούμε απαραίτητο να τονίσουμε ότι η διαθεσιμότητα ισούται με απόλυση.

Οι διοικητικοί όπως και σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι μέσα στη κοινωνία αποτελούν κομμάτια της τάξης μας και δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα λιγότερο από το να σταθούμε έμπρακτα αλληλέγγυοι δίπλα τους, πόσο μάλλον σε ένα θέμα που μας αφορά τόσο άμεσα.  Προτάσσουμε τη συλλογική δράση και το χτίσιμο νέων κοινοτήτων αγώνα μέσα στα πανεπιστήμια, όχι για να παίξουμε ένα υποστηρικτικό, κριτικό, διανοουμενίστικο ρόλο, αλλά για να υπερασπιστούμε από κοινού τα συμφέροντα μας, το μέλλον και τις ανάγκες μας. Δεν θα μπούμε καν στη διαδικασία να ενστερνιστούμε-σχολιάσουμε το ψευτοδίλλημα της κυριαρχίας: χαμένο εξάμηνο ή δημόσιο πανεπιστήμιο. Η απάντηση μας είναι ξεκάθαρη.