Author: autonomasximatareth

Το κράτος έδειξε για άλλη μια φορά τη δολοφονική του όψη. Η αλληλεγγύη και η συμπαράστασή μας στους τούρκους και κούρδους αγωνιστές είναι αυτονόητες.

UNUTULAMAZ AFFEDILEMEZ

Ανακοίνωση: Σχετικά με τον ξυλοδαρμό του συναδέρφου μας από τον Αστυνομικό

Εφόσον το γεγονότα σχετικά με τον ξυλοδαρμό του συμφοιτητή μας, μέλους του Συλλόγου Μεταπτυχιακών φοιτητών Ρεθύμνου, Β.Γ., έχουν γνωστοποιηθεί αρκετά δεν θα επαναλάβουμε τι έχει συμβεί. Ωστόσο θέλουμε σαν σύλλογος μεταπτυχιακών θέλουμε να εκφράσουμε τα εξής:

1. Καταγγέλλουμε απερίφραστα την παντελώς απρόκλητη επίθεση του αστυνομικού απέναντι στον συμφοιτητή μας καθώς και την συμπεριφορά των υπόλοιπων αστυνομικών. Καταγγέλλουμε τις αστυνομικές αρχές για την ανοχή τους σε τέτοιου είδους πρακτικές τρομοκρατίας από τα όργανα του κράτους που οφείλουν να να τηρούν τους νόμους με ευλάβεια και δημοκρατικό αίσθημα ευθύνης.
2. Καταγγέλλουμε απερίφραστα και την Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Νομού Ρεθύμνης για τα ανυπόστατα ψεύδη και έμμεσες προκλητικότατες απειλές που διαδίδει απέναντι σε πολιτικούς χώρους μέσω της ανακοίνωσής της (07/07/15). Οφείλουμε να τους ενημερώσουμε ότι τρέφουν αυταπάτες αν νομίζουν ότι δεν θα βρεθούν υπόλογοι για την στάση τους να υπερασπιστούν τον εγκληματία αστυνομικό, σε βαθμό που να τον παρουσιάζουν σαν θύμα αντί για θύτη. Τρέφουν αυταπάτες αν πιστεύουν ότι το θέμα θα ξεχαστεί και ότι θα αργήσει να αποδοθεί δικαιοσύνη. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η κατάπτυστη αυτή ανακοίνωση δεν εκφράζει το σώμα τον αστυνομικών της πόλης αλλά αποτελεί μια ακραία αυθαίρετη πράξη του συγγραφέα του εν λόγω κειμένου.
3. Για την αποκατάσταση της αλήθειας να επαναλάβουμε: Οι αστυνομικοί που συνέλαβαν τον Β. συνειδητά απέκρυψαν απ ’αυτόν ότι ο δράστης ήταν άνθρωπός της ασφάλειας. Καθώς γνώριζαν -πολύ καλά- ότι ο τελευταίος είναι γνωστός για τη βίαιη συμπεριφορά του στο παρελθόν, προσπάθησαν να μεταπείσουν τον Β. να μην προχωρήσει σε μήνυση απειλώντας από τη μια, και «πουλώντας» του «συγκάλυψη» από την άλλη: Με φράσεις όπως: «Μην μπλέξεις με αυτόν», «Όπου υπάρχει αστυνόμος δεν υπάρχει νόμος», και το καλόπιασμα: «Κυκλοφορείς χωρίς πινακίδες; Εδώ θα τα βρούμε. Κάνεις ένα παράπτωμα στη δουλειά σου; Εδώ» και άλλα τέτοιου είδους.
4. Καλούμε τις Δημοτικές Αρχές του Ρεθύμνου και της αρχές της περιφέρειας Κρήτης να πάρουν θέση και να αναλάβουν δράση ούτως ώστε να μην καθυστερήσουν στο ελάχιστο οι απαραίτητες διαδικασίες για την απόδοση δικαιοσύνης, καθώς και για να μην επαναληφθούν ξανά τέτοια φαινόμενα.
5. Καλούμε τις Πρυτανικές αρχές του Πανεπιστημίου Κρήτης και το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας, σύσσωμη να καταδικάσει το γεγονός, ως οφείλει απέναντι στο μέλος της, αλλά και ως θεσμός που εμπνέει με το κύρος του την τοπική κοινωνία.
6. Καλούμε το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη να μεριμνήσει, επιτέλους, για ένα ακόμα από τα εκατοντάδες «μεμονωμένα» περιστατικά. Είναι πρόκληση για το δημοκρατικό αίσθημα να μένουν ατιμώρητα τόσα περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας, σε βαθμό που τείνουν να γίνουν κανόνας. Δεν θα αφήσουμε να γίνουν κανόνας. Έχουμε βαρεθεί τόσα χρόνια αγώνων του λαού ενάντια στα μνημόνια να παραπέμπονται τέτοια θέματα σε έρευνες και επιτροπές με αποτέλεσμα να μην δίνεται καμία απάντηση. Ως εδώ με την ανέχεια στο παρακράτος και τους φασιστικούς θύλακες στην αστυνομία. Με τέτοιου είδος πρακτικές η υπηρεσία παροχής ασφάλειας φαίνεται ότι παρέχει τη μέγιστη ανασφάλεια. Θα είναι απαράδεκτο και προσβλητικό αν ο κάθε φοιτητής και κάθε πολίτης που ζει στο Ρέθυμνο γνωρίζει ότι μέχρι να αποδοθεί η ποινή, ο ψυχοπαθής αυτός γκάνγκστερ όχι μόνο θα κυκλοφορεί ελεύθερος, αλλά θα συνεχίζει να υπηρετεί στα σώματα ασφάλειας.

Τέλος, όσοι επιδιώκουν να διατηρούν τους φασιστικούς θύλακες εντός της αστυνομίας, προσδοκώντας σε ένα αυταρχικό κράτος – ή έστω παρακράτος-, που να τιμωρεί όσους/ες αγωνίζονται μέσα στην κρίση, όλοι όσοι επιδιώκουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό, όσοι φαντάζονται ότι μπορούν να είναι οι νταβατζήδες του νόμου, σύγχρονοι σερίφηδες σε μια χώρα ρημαγμένη, μαφίες που λυμαίνομαι το κράτος και ελέγχουν την κοινωνία, οφείλουν να γνωρίζουν ότι θα βρούν απέναντί τους τον αγωνιζόμενο λαό και τη νεολαία ενωμένους με το ισχυρό όπλο της αλληλεγγύης, ξαναχτίζονταν τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου που τόσο πολύ έχει ανάγκη η κοινωνία σε αυτές τις δύσκολες σημερινές συνθήκες. Η πολύπλευρη στήριξη τόσων φορέων, συλλογικοτήτων, και πολιτών στο Ρέθυμνο, και η καταγγελία του γεγονότος, δείχνει ότι αυτή η αλληλεγγύη υπάρχει και αυτό είναι κάτι ελπιδοφόρο.

Είναι αυτονόητη η αμέριστη συμπαράσταση και την έμπρακτη αλληλεγγύη όλων μας στον συνάδερφό μας!

Ο φόβος δεν θα νικήσει, η τρομοκρατία δεν θα περάσει!

Σύλλογος Μεταπτυχιακών Φοιτητών Πανεπιστημίου Κρήτης,

Ρέθυμνο 08/07/2015

 

Το μεσημέρι της Παρασκευής 3/7, στον οικισμό Ευληγιά., ενώ ο Β., κάτοικος της περιοχής, προσπαθούσε να βάλει μπροστά τη μηχανή του, δέχτηκε απρόκλητη επίθεση από τον ασφαλίτη εκτός υπηρεσίας Γιάννη Μπαξεβάνη και το σκύλο του. Ο νταής αξιοποίησε άριστα την εκπαίδευση της ελληνικής αστυνομίας και με ειδικές λαβές, στοχευμένες μπουνιές και κλωτσιές σακάτεψε τον Β. που καλούσε σε βοήθεια και προσπαθούσε να αμυνθεί, ενώ ο ασφαλίτης φώναζε ότι δήθεν έπιασε κλέφτη. Ο σαματάς έβγαλε έξω κανίβαλους γείτονες που όχι μόνο δεν βοήθησαν, αλλά συμμετείχαν κι εκείνοι στον ξυλοδαρμό! Οι αστυνομικοί που κατέφθασαν, αντί να συλλάβουν τον τραμπούκο, άρχισαν κι αυτοί να χτυπάνε, ακόμα και αφότου είχαν περάσει χειροπέδες στον Β. Στο τμήμα, όπου επιτέλους δόθηκε στον Β. η δυνατότητα να μιλήσει, αποκαλύφθηκε ότι είναι εργαζόμενος και μεταπτυχιακός φοιτητής στο Ρέθυμνο (φανταστείτε να ήταν μετανάστης!). Τον συμβουλεψαν να συνεχίσει τη μέρα του κανονικά και να μη μιλάει για το γεγονός, ενώ παράλληλα απέκρυψαν την αστυνομική ιδιότητα του δράστη. Ο Β., αναγκάστηκε να πάει στο νοσοκομείο γεμάτος μώλωπες, σκισίματα και κακώσεις στον αυχένα. Την επόμενη μέρα κατατέθηκε μήνυση ενάντια στον Γ. Μπαξεβάνη. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, δύο ασφαλίτες, ο ένας εκ των οποίων επίσης είχε ξυλοκοπήσει τον Β., προσπάθησαν με ανταλλάγματα και έμμεσες απειλές να τον αποτρέψουν από το να κάνει μήνυση, λέγοντας θρασύτατα ότι«όπου υπάρχει αστυνόμος δεν υπάρχει νόμος». Την ώρα που κατέθετε τη μήνυση, έξω από το τμήμα συμπαραστέκονταν δυναμικά πλήθος αλληλέγγυων.

Το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο. Ανήκει σε μια ευρύτερη γενικευμένη καταστολή που τείνει να παγιωθεί: προσαγωγές, καθημερινά μπλόκα, σωματικοί έλεγχοι, ξυλοδαρμοί μεταναστών. Είναι απόρροια της επιβολής ενός συντηρητικού δόγματος νόμου και τάξης, που μέσα στα χρόνια της κρίσης έχει ενταθεί με στόχο την καταστολή της κοινωνικής αγανάκτησης και τη διαμόρφωση πειθήνιων και πειθαρχημένων εργατών.

Αλλά πιο πολύ από την αστυνομική αυθαιρεσία, μας τρομάζουν οι κανίβαλοι νοικοκυραίοι, που στις εκκλήσεις για βοήθεια του γείτονά τους απαντάνε με μπουνιές, κλωτσιές, κλειστές πόρτες και προτεταμένα τηγάνια. Αυτού του είδους η ξεφτιλισμένη αντίδραση, που χτυπά τους αδύνατους και προστατεύει τους ισχυρούς, είναι αποτέλεσμα της τρομοκρατίας των ΜΜΕ, της αποσύνθεσης του κοινωνικού ιστού, της παιδείας του ελληνικού σχολείου και του αποξενωμένου και αποστειρωμένου ανθρώπου που δεν γνωρίζει ούτε το γείτονά του.

Απέναντι στην καταστολή απαντάμε συλλογικά. Οι κάθε είδους Μπαξεβάνηδες δεν μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν. Καλούμε τους κατοίκους του Ρεθύμνου και αλληλέγγυες/-ους από άλλες πόλεις να μην σωπαίνουν απέναντι σε τέτοιου είδους φαινόμενα. Ενώνουμε τις φωνές μας και αντιστεκόμαστε.

Κανένας μόνος, κανένας φόβος

Η πόλη δεν βάνει κανένα Μπαξεβάνη

Όλες/-οι στην πορεία Τρίτη 7/7 στις 6 μ.μ. στο Δημαρχείο

πρωτοβουλία ενάντια στην αστυνομική βία

13 χρόνια Κατάληψη Ευαγγελισμού :

..Όταν οι καιροί εγκυμονούν και η οσμή της μετάβασης γαργαλάει βουλωμένες μΰτες στην κρίσιμη στιγμή, είτε θα βρούμε σημεία διαφυγής ή θα σκουριάσουμε μια για πάντα…

Aναλυτικό πρόγραμμα εκδηλώσεων 

22 – 28 Ιουνίου 2015 :

ΔΕΥΤΕΡΑ 22.6

19:00 | Παρουσίαση βιβλίου «κάτι οστά» απο τους Δερβίση & Φώντα| Η συλλογή περιλαμβάνει μια σειρά ποιημάτων και διηγημάτων δημοσιευμένων στο blog: “επιτυχημένες απόπειρες” (http://successfulattempt.blogspot.gr/)Οκτώβρης/2013 – Αύγουστος/2014, καθώς και αδημοσίευτων. Πρόκειται για την έκτη έντυπη κυκλοφορία της κολλεκτίβας «Θέατρο Δρόμου»
Θα προηγηθεί προβολή της ταινίας “Un chien andalou” (Ανδαλουσιανός Σκύλος) των Salvador Dali και Luis Buñuel
22:00 | Συναυλία οικ. ενίσχυσης της εφημερίδας ΑΠΑΤΡΙΣ με LOST BODIES και Χωρίς περιδέραιο στο πάρκο τένις
διοργάνωση: εφημερίδα δρόμου ΑΠΑΤΡΙΣ

ΤΡΙΤΗ 23.6
14:00 – 17:00 | Crypto party και εργαστήριο ασφαλείας τηλεπικοινωνιών – Θέματα προς μελέτη: κρυπτογράφηση μέσων αποθήκευσης (luks, TrueCrypt, FileVault), διαχείριση κωδικών(KeepassX), κρυπτογράφηση email, κρυπτογράφηση chat, ανωνυμία (OpenVPN, Tor).
18:00 | Εργαστήριο κατασκευής αυτοσχέδιων μουσικών οργάνων  – Φτιάχνουμε μουσικά όργανα από ανακυλώσιμα-περίεργα-άχρηστα υλικά και εξαρτήματα που θα εκτυπώσουμε σε 3D printer. Καλούμε μουσικούς και άμουσους, με τα δικά τους όργανα ή και με άδεια χέρια για να κλείσουμε με ένα δυνατό jamming! | Κουκλοθέατρο ομπρέλας Γι΄αυτό το παιχνίδι θα χρειαστούμε: ιστορίες, χρώματα, εμένα, εσένα, καλαμάκια και μια ομπρέλα!
ΤΕΤΑΡΤΗ 24.6
14:00 – 16:00 | Συλλογικό παιχνίδι “The Trading Floor Game” Ένα παιχνίδι με σκοπό τον πειραματισμό με τις επιπτώσεις που έχουν τα
νομισματικά συστήματα στην οικονομία και στις συμπεριφορές μας. Οι συμμετέχοντες βιώνουν:
– πώς ένα σύστημα ανταλλαγής επηρεάζει ατομικές & συλλογικές συμπεριφορές
– το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της χρήσης του χρέους ως χρήμα
– πώς το χρήμα είναι ξεχωριστό από τη πραγματική αξία
– πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη νοημοσύνη μας για να εξυπηρετήσουμε τις προθέσεις μας
19:00 | Ζώνες υπεράσπισης: ZAD, No Tav, Σκουριές, Δίκτυο αγώνα κατά των ΒΑΠΕ, Xenia Motel Συζήτηση για τις ζώνες υπεράσπισης με καλεσμένους από κινήματα με αγωνιστική και ανατρεπτική δράση στην Ευρώπη, στο πλαίσιο της κοινωνικοποίησης του Ξενία Μοτέλ Καρτερού, με στόχο τη μετατροπή του σε έναν ελεύθερο και αυτοδιαχειριζόμενο χώρο, ενάντια και πέρα από το δίπολο δημόσιο/ιδιωτικό. Η εκδήλωση θα γίνει στο Xenia Motel Καρτερού διοργάνωση: συλλογικότητα για την κοινωνικοποίηση του χώρου

ΠΕΜΠΤΗ 25.6

14:00 – 16:00 | Ενημερωτική εκδήλωση από γερμανούς συντρόφους σχετικά με τη μετανάστευση στη γερμανία, τον αγώνα ενάντια στον ρατσισμό και τα κέντρα κράτησης διοργάνωση: ASJ αναρχοσυνδικαλιστική νεολαία από Göttingen.
19:00 | Ευρωπαϊκή Ένωση, οργάνωση & προοπτική του κινήματος στη νεα συγκυρία | Εκδήλωση με μέλη της συνέλευσης αναρχικών κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην Ε.Ε. Ακολουθεί κοκτέιλ πάρτι – διοργάνωση: αναρχική συλλογικότητα ΟΚΤΑΝΑ.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26.6

14:00 – 16:00 | Ενημερωτική εκδήλωση από σουηδούς συντρόφους: »Προσεγγίζοντας τους συναδέλφους και δημουργώντας οργανωτικές δομές στονχώρο εργασίας.» Μοίρασμα εμπειριών και τεχνικών από τη SAC (αναρχοσυνδικαλιστική ένωση στη σουηδία από το 1910)
διοργάνωση: SAC σουηδία.

18:00 | Μετανάστευση – Ευρώπη φρούριο – Αριστερή διαχείριση Εκδήλωση σχετικά με την μετανάστευση | Εισηγήσεις από:
•Συνέλευση μεταναστών & αλληλέγγυων ΑΣΟΕΕ•No lager Αθήνας Ι •No lager Θεσσαλονίκης | •Musaferat (Μυτιλήνη) . Η εκδήλωση θα κινηθεί γύρω από τους εξής άξονες: συνοριακές συνθήκες – κέντρα κράτησης – αριστερή διαχείριση – εμπειρία κοινών αγώνων ντόπιων & μεταναστών | Ακολουθεί καφενείο οικ. ενίσχυσης συνδιοργάνωση: τρεις γέφυρες- ΑΠΑΤΡΙΣ – sine dominis.

ΣΑΒΒΑΤΟ 27.6

22:00 | Γεννεθλιακό PARTY στο πάρκο τένις

ΚΥΡΙΑΚΗ 28.6

14:00 – 16:00 | Ενημερωτική εκδήλωση: FairCoop-Η δημιουργία ενός νέου οικονομικού μοντέλου | Παρουσίαση από τα μέλη της συλλογικότητας

16:00 | Προβολή video “13 χρόνια κατάληψη ευαγγελισμού” | Ακολουθεί γλεντάκι με ρεμπέτ μουζίκ και ρεφενέ μεζέ.

* Τα έσοδα των εκδηλώσεων θα διατεθούν για τις επισκευές και τη συντήρηση του κτιρίου.

17-21 Ιούνιου 2015 – Πρόγραμμα εκδηλώσεων

– Τετάρτη 17/6/15 – ώρα: 21:00 – Προβολή : «Ghetto- A film unfinished» του Yael Hersonski (2010) | Συζήτηση -με συντρόφισσα από τα Αυτόνομα Σχήματα πανεπιστημίου Ρεθύμνου« Εγκλεισμός και ναζιστική βία στο έργο των Πρίμο Λέβι & Ζαν Αμέρυ.

– Πέμπτη 18/6/15 – ώρα: 20:30 – Εκδήλωση για τον αναρχικό Abel Paz | Προβολή » Diego» του Frédéric Goldbronn| Βιβλιοπαρουσίαση «ταξίδι στο παρελθόν»του Abel Paz.

– Παρασκευή 19/6/15 – ώρα: 20:30 :- Εκδήλωση για την ολική άρνηση στράτευσης ως πράξη αντίστασης στο μιλιταρισμό και τον εθνικισμό | Ακολουθεί έναρξη θερινού καφενείου.

– Σάββατο 20/6/15 – ώρα : 19:30 – Προβολή / Βιβλιοπαρουσίαση : Οι λέξεις της σιωπής, EZLN 2012-2014 | Ακολουθεί live (punk,rock,blues,stoner).

– Κυριακή 21/6/15 – ώρα: 21:00 -Θεατρική σάτυρα / Stand up comedy «όλοι οι άνθρωποι που δεν είναι ίσοι»με τον Γ.Γελαλή | ώρα: 22:00 – Βραδιά οικονομικής ενίσχυσης με φαγοπότι και μουσική απο την λαϊκή οργή.

Κατάληψη Rosa Nera Λόφος Καστέλι, Παλιό λιμάνι Χανιά

 

ΝΑΖΙ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Στις 26/3 στο χώρο του πανεπιστημίου μετά από συνεχείς συναντήσεις με τον γνωστό χρυσαυγίτη γιάννη καντηλιεράκη μια πρωτοβουλία αντιφασιστών αποφάσισε να του μεταδώσει τα ελάχιστα της κοινωνικής αντιβίας που του αναλογούν, αυτού και των ομοίων του.

Στο σημείο αυτό κρίνεται σκόπιμο να αναφερθούν μερικές πληροφορίες για το ποιόν του «θύματος» γιάννη καντηλιεράκη. Ξεκινώντας από τα μαθητικά του χρόνια επέλεξε να ενταχθεί άτυπα στο ναζιστικό περίγυρο της χρυσής αυγής. Περνώντας στο πανεπιστήμιο επέλεξε να συνεχίσει την πορεία του εισβάλοντας στον πυρήνα της οργάνωσης. Επιχείρησε μαζί με ομοϊδεάτες του πριν δύο χρόνια να δημιουργήσει εθνικιστική παράταξη στο πανεπιστήμιο ρεθύμνου, ώστε να μπορεί θεσμικά να αναπαράγει τις ναζιστικές του πρακτικές και ιδέες. Πέρα από όλα αυτά το «θύμα» έχει επιλέξει πολλάκις να τραμπουκίσει άτομα που επιλέγουν να αντισταθούν δυναμικά απέναντι στις ναζιστικές αντιλήψεις. Καθώς και να μην κρύψει την πολιτική του ταυτότητα αφού υπάρχει δημοσιοποιημένο φωτογραφικό υλικό στο οποίο φαίνεται να γιορτάζει μαζί με ομοϊδεάτες του την ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου, μια σημαντική γιορτή για το ναζιστικό καθεστώς του χίτλερ . Και αυτό το «θύμα» κυκλοφορούσε άνετα τόσο καιρό στο χώρο του πανεπιστημίου και μερίδα φοιτητών του χτυπούσε φιλικά την πλάτη.

Για το γεγονός αυτό έχει άδικα στοχοποιηθεί με βάση θολές και ανυπόστατες κατηγορίεςαναρχικός σύντροφος που είναι γνωστός για τους αντιφασιστικούς και κοινωνικούς αγώνες στους οποίους συμμετέχει. Για ορισμένους η πολιτική και κινηματική δράση δεν φαίνεται να συμβαδίζει με το προφίλ ενός «καθωσπρέπει» υποψήφιου διδάκτορα.

Παρατηρούμε λοιπόν ότι οι θεσμοί ακολουθούν άλλη πρακτική για όσους δηλώνουν αναρχικοί και άλλη για όσους αποδεδειγμένα είναι φασίστες. Αν κοιτάξουμε το πρόσφατο παρελθόν θα εντοπίσουμε διάφορα περιστατικά όπως το κάψιμο του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού στο πανεπιστήμιο του ρεθύμνου, οι συνεχείς τραμπουκισμοί και οι επιθέσεις με φονικά μέσα, που σκόπιμα αποσιωπήθηκαν από την πανεπιστημιακή κοινότητα. Γίνεται δύσκολα κατανοητό το πώς οι θεσμοί που επικαλούνται τη δημοκρατία και την ισονομία ταυτόχρονα χαϊδεύουν τα αυτιά φασιστοειδών και υμνητών του χίτλερ.

Εν αντιθέσει για μας που επιλέγουμε να σταθούμε πλάι σε όποιον αγωνίζεται αντιιεραρχικά και αυτοοργανωμένα, διεκδικώντας μια κοινωνία χωρίς τάξεις και αφεντικά, πρακτικές χαϊδέματος αυτιών δεν ταιριάζουν. Για μας ο φασισμός και τα φερέφωνά του θα πρέπει να αντιμετωπίζονται μαχητικά μέσα στους κοινωνικούς χώρους, είτε πρόκειται για γειτονιές, πλατείες, γήπεδα, είτε για χώρους δουλειάς, σχολεία και πανεπιστήμια. Γιατί ο φασισμός είναι μια πανούκλα που αναπαράγεται και ανδρώνεται μέσα σε αυτούς τους χώρους.

Ο πανεπιστημιακός χώρος δεν αποτελεί μια γυάλα αποκομμένη από την κοινωνική πραγματικότητα, αντίθετα οι σχέσεις και οι συνθήκες που αναπαράγονται στην υπόλοιπη κοινωνία αναπαράγονται και μέσα σε αυτόν. Έτσι, οι κοινωνικές και ταξικές ανισότητες και ο ανταγωνισμός,  οι σχέσεις εκμετάλλευσης και η επιβολή της κυριαρχίας στους καταπιεσμένους αναπαράγονται εντός του.

Απέναντι στην στοχοποίηση και στις άδικες διώξεις συντρόφων εμείς επιλέγουμε να στεκόμαστε έμπρακτα δίπλα τους. Ενώ παράλληλα δεν θα αφήσουμε σπιθαμή γης στους φασίστες.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΟΒΟΣ

Αντιφασίστες-ριες

            Από την εγγραφή σου στο α’ εξάμηνο κάποιοι προσπαθούν να σε προετοιμάσουν για αυτή την ημέρα. Αυτό που ακολουθεί πάει περίπου κάπως έτσι: άνοιγμα μπουκαλιών σε γνωστά κλαμπ της πόλης, δωρεάν σημειώσεις, κέρασμα καφέ και πολιτικής προπαγάνδας, γλείψιμο, πελατειακές σχέσεις και ατομικό καβάτζωμα. Από τη μια, τα φερέφωνα της κυριαρχίας υπόσχονται μελλοντικό βόλεμα, προοπτικές καριέρας και γενικά εξυπηρέτηση των ατομικών σου συμφερόντων με βασικό αντάλλαγμα την ψήφο σου στις εκλογές (όπως τόσο καιρό ζητούσαν την ψήφο σου στις γενικές συνελεύσεις με ανάλογα ανταλλάγματα). Η ΔΑΣΠ (ή αλλιώς η Δαπάρα και η Πασπάρα) αποτελούν τους κύριους εκφραστές της εκμετάλλευσης και της υποτίμησης των ζωών μας στην κοινωνία, εκπροσωπώντας ξεκάθαρα τα συμφέροντα των αφεντικών, ντόπιων και ξένων, του κράτους και του κεφαλαίου. Σε μια περίοδο που κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο, καλλιεργούν ψευδαισθήσεις κοινωνικής ανέλιξης και ατομικών λύσεων σε προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι περισσότεροι από εμάς, αναιρώντας παράλληλα τον ταξικό χαρακτήρα των προβλημάτων μας.  Από την άλλη, βρίσκονται όσοι φιλοδοξούν να αποτελέσουν τη φωτισμένη πρωτοπορία των κινημάτων, οι οποίοι προσπαθούν να αυτοπροβληθούν ως οι καταλληλότεροι διαχειριστές του κινήματος και των διεκδικήσεων των φοιτητών, βάζοντας φρένο με αυτό τον τρόπο σε οποιαδήποτε πηγαία εμφάνιση ακηδεμόνευτου συλλογικού αγώνα από τα κάτω. Ταυτόχρονα, επειδή η σύνθεση του φοιτητικού σώματος είναι διαταξική, κάποιοι από αυτούς κλείνουν πονηρά το μάτι και στους μικροαστούς, αναπαράγωντας συντεχνιακές λογικές που προωθούν τον ανταγωνισμό.

Η κυριαρχία έχει αναγάγει την ψήφο στις εκλογές στο ύψιστο πολιτικό καθήκον της καθεμιάς και του καθένα από εμάς. Αυτό έχει ως συνέπεια ακόμα και κινηματικοί άνθρωποι να επαναπαύονται μετά τις εκλογές, περιμένοντας, με καλή θέληση, τη φωτισμένη πρωτοπορία που ψήφισαν να αναλάβει δράση για αυτούς, προασπιζόμενη τα συμφέροντά τους, περίπου όπως θα έκανε μία εξιδανικευμένη γονεϊκή φιγούρα. Με άλλα λόγια, αναθέτουν τη δυνατότητα επίλυσης των συλλογικών τους προβλημάτων στους εκλεγμένους αντιπροσώπους, οι οποίοι στη συνέχεια έχουν τη δυνατότητα, ασκώντας την εξουσία, να λαμβάνουν αποφάσεις για όλους εμάς τους από κάτω, χωρίς εμάς. Η εκλογική διαδικασία λειτουργεί αποσυμπιεστικά και -στην ουσία- κατασταλτικά για το κίνημα, αποπροσανατολίζοντας το συλλογικό υποκείμενο από την ουσία-τον αγώνα. Στα πανεπιστήμια, την περίοδο των φοιτητικών εκλογών, η σημασία των συλλογικών αγωνιστικών αποφάσεων και δράσεων υποβαθμίζεται και το φλέγον ζήτημα ξαφνικά είναι τα Δ.Σ. και οι έδρες τους. Δηλαδή η έμφαση μετατοπίζεται από το “τι κάνουμε εμείς οι ίδιοι για όσα μας απασχολούν” στο “ποιον θα επιλέξουμε για να κάνει κάτι για όσα απασχολούν εμάς”.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ

            Στην κοινωνία που ζούμε, κομμάτι της οποίας είναι και η φοιτητική κοινότητα, όσο η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, τόσο οξύνονται οι ταξικές αντιθέσεις και η εκμετάλλευση από μεγάλα και μικρά αφεντικά. Οι εκμεταλλευόμενοι αυτής της κοινωνίας, ντόπιοι και μετανάστες, γυναίκες και άνδρες, συνεχίζουμε να παίρνουμε άθλιους μισθούς και μεροκάματα ή να ζούμε στην ανεργία, ενώ τα εργασιακά -και όχι μόνο- δικαιώματα έχουν συρρικνωθεί και τα αγαθά γύρω μας εξακολουθούν να είναι ακριβά. Αυτό σημαίνει ότι η υποτίμηση της ζωής και της εργασίας μας θα συνεχίζεται και καμία “αριστερή” διαχείριση του καπιταλισμού -τουλάχιστον με τον τρόπο που επιχειρείται την παρούσα περίοδο- δεν πρόκειται να μας σώσει. Αντίστοιχα, στις σχολές μας εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε και τα προηγούμενα εξάμηνα με την ελλιπή χρηματοδότηση, την απειλή της ιδιωτικοποίησης και την εφαρμογή του νόμου των προηγούμενων κυβερνήσεων για την παιδεία, τις διαγραφές, την ελλιπή μέριμνα για στέγαση και σίτιση, την εντατικοποίηση των σπουδών που μας πιέζει ασφυκτικά.

            Η λύση σε όλα αυτά δεν μπορεί να είναι άλλη πέρα από το να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας και να αγωνιστούμε, καθώς κανένας δεν μπορεί να φροντίσει για τις ανάγκες μας καλύτερα από εμάς τις ίδιες και τους ίδιους. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα μπορούν να λυθούν, εάν αναλάβουμε δράση με συλλογική οργάνωση, μέσα από αδιαμεσολάβητες, οριζόντιες και αντιιεραρχικές διαδικασίες. Οι συλλογικές διαδικασίες των φοιτητών ανήκουν σε όλες τις φοιτήτριες και τους φοιτητές που αποτελούν κομμάτι των εκμεταλλευόμενων, δεν γίνεται να αποτελούν τσιφλίκι των Δ.Σ. και των εκλεγμένων αντιπροσώπων που αποφασίζουν πότε να τις καλέσουν και πότε όχι, ανάλογα με την εξυπηρέτηση των μικροπολιτικών τους συμφερόντων.  Ο φοιτητικός σύλλογος δεν μπορεί να αποτελεί κομματικό/παραταξιακό τσιφλίκι, αλλά οι ριζοσπαστικές δράσεις και αποφάσεις του πρέπει να αποτελούν -και τώρα όπως και παλιότερα- μέρος του ευρύτερου κινήματος και του αγώνα για τη συνολική ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος. Να πάρουμε τα συλλογικά όργανα αποφάσεων στα χέρια μας, αποφασίζοντας με βάση τα κοινά υλικά μας συμφέροντα.

Με ή χωρίς εκλογές συνεχίζουμε τους αγώνες, αδιαμεσολάβητα, με συνέπεια και αποφασιστικότητα.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ  – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Στις 2/3 ξεκίνησαν απεργία πείνας πολιτικοί κρατούμενοι από το Δίκτυο Αγωνιζόμενων Κρατουμένων και οι Ν. Μαζιώτης, Κ. Γουρνάς, Δ. Κουφοντίνας καθώς και Τούρκοι κρατούμενοι αγωνιστές μέσα από τις φυλακές για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄, του “αντιτρομοκρατικού” νόμου 187 και 187Α, του κουκουλονόμου, την οριοθέτηση της χρήσης DNA ως αποδεικτικό στοιχείο και την άμεση απελευθέρωση του Σ. Ξηρού που βρίσκεται έγκλειστος με ποσοστό αναπηρίας 98%. Σε απεργία πείνας προέβησαν και τα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς για την μη ποινικοποιήση των συγγενικών σχέσεων και την αποφυλάκιση των συγγενικών μελών τους. Ο αγώνας αυτός στηρίχθηκε από τους συντρόφους έξω από τα κελιά με πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Μία από αυτές ήταν και η κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ στις 30/3.

Από τις πρώτες κιόλας μέρες της κατάληψης ξεκίνησαν προσαγωγές και συλλήψεις συντρόφων ή ακόμα και ατόμων που απλά προσέγγιζαν το κτίριο της Πρυτανείας. Με τη συνέχιση του αγώνα οξυνόταν και η καταστολή με μόνιμο αστυνομικό κλοιό γύρω από το κτίριο. Μετά από κάποιες μέρες δεν επέτρεπαν την είσοδο και την έξοδο κανενός από την κατάληψη καθιστώντας αδύνατη την τροφοδοσία των καταληψιών με αποτέλεσμα την ψυχολογι­κή και σωματική εξουθένωση τους. Παράλληλα απαγόρευσαν καλεσμένη πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα των απεργών πέινας, με συλλήψεις και προσαγωγές.

Την ίδια στιγμή τα ΜΜΕ είχαν ως κεντρικό τους θέμα την κατάληψη της πρυτανείας εκτελώντας τον καθιερωμένο καθεστωτικό τους ρόλο, να παραπληροφορούν προς όφελος της εξουσίας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα της προπαγάνδας τους ήταν η προβολή μόνο των αιτημάτων που αφορούσαν την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’ και την απελευθέρωση του “τρομοκράτη” Σ. Ξηρού, προσπαθώντας έτσι να απομονώσουν τον αγώνα των φυλακισμένων από άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, παρουσιάζοντάς τον ως αυτοαναφορικό. Παρέλει­παν, λοιπόν, εσκεμμένα να αναφερθούν στα αιτήματα των απεργών όπως η κατάργηση του κουκουλονόμου και του τρομονόμου, και η οριοθέτηση χρήσης DNA ως αποδεικτικό στοιχείο που αφορούν κυρίως όλους του απ’ έξω που βρίσκονται απο την μεριά των καταπιεσμένων και επιλέγουν να αγωνίζονται. Επιπλέον ένα σημείο της τραγε­λαφικής προπαγάνδας τους ήταν το ότι προσπάθησαν να συνδέσουν την κατάληψη της πρυτανείας με την πιάτσα του εμπορίου ναρκωτικών που υπάρχει εδώ και χρόνια στην περιοχή και λειτουργεί υπό την προστασία των μπάτσων . Σε μία ακόμα προσπάθεια υποβίβασης της πολιτικής σημασίας των αγωνιστικών δράσεων των αλληλέγ­γυων , παρουσιαζόταν ως αυτοσκοπός των καταληψιών η άνευ λόγου κι αιτίας καταστροφή.

Το πρωί της 17/4 η “αριστερή” κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με το όργανό τους, τους μπάτσους, έδωσε προθεσμία στους καταληψίες για εκκένωση του κτιρίου. Η συνειδητή επιλογή τους να παραμείνουν εντός, γνωρίζοντας οτι θα συλληφθούν, ήταν η αξιοπρεπέστερη των στάσεων, που αρμόζει σε κάθε αγωνιζόμενο. Να ση­μειωθεί ότι τέτοιου είδους εκκένωση κατάληψης σε πανεπιστημιακό χώρο με καταπάτηση του ασύλου, είχε να συμβεί από το ’85 επί ΠΑΣΟΚ με την στρατιωτικόυ τύπου εκκένωση της κατάληψης του Χημείου μετα τη δολοφονία του Καλτεζά από τους μπάτσους.

Ο ίδιος ΣΥΡΙΖΑ που προεκλογικά υπερασπιζόταν τις καταλήψεις και το άσυλο, εκκενώνει με αυτόν τον τρόπο την κατάληψη της πρυτανείας. Προεκλογικά τον συνέφερε η υπεράσπιση των παραπάνω ώστε να εξασφαλίσει τη με­γαλύτερη δυνατή συναίνεση κάποιων αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας στις κάλπες. Ενώ από την μια λει­τουργεί αποσυμπιεστικά για το κίνημα μοιράζοντας αριστερές υποσχέσεις, όταν υπάρχει αντίδραση εναντιώνεται και καταστέλλει με κάθε μέσο (ΜΜΕ, μπάτσοι) τους πραγματικούς αγώνες απο τα κάτω. Με κινήσεις όπως η εκκένωση της πρυτανείας προβαίνει σε επίδειξη δύναμης, για να επικυρώσει την κυριαρχία του και να αυτοπαρουσιαστεί ως εγγυητής της ομαλότητας και της σταθερότητας τόσο στους φιλήσυχους νοικοκυραίους, όσο και στους Ευρωπαίους εταίρους. Έτσι επιχειρεί να καταπνίξει οτιδήποτε αντιτίθεται στην εξουσία του αυτή. Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, οτι ο αναπληρωτής υπουργός προστασίας του πολίτη, Πανούσης, δε δρα αυτόβουλα αντιτιθέμε­νος στη κυβερνητική πολιτική ,όπως μας παρουσιάζουν, αλλά η στάση του δε παρεκκλίνει καθόλου απο τη γραμμη ΣΥΡΙΖΑ, πόσο μάλλον ευνόει την επικυριαρχία του.

Εμείς από την πλευρά μας δεν περιμέναμε απο καμία αριστερή ή δεξιά εξουσία να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των από κάτω και ούτε πρόκειται να επαναπαυτούμε με την “πρώτη φορά αριστερά”. Αντιθέτως, συνεχίζουμε με οριζόντιους, αδιαμεσολάβητους αγώνες ενάντια σε κάθε εξουσία! Υπερασπιζόμαστε στην πράξη την έννοια του ασύλου, οικειοποιούμαστε τον χώρο του πανεπιστημίου ,τον χρησιμοποιούμε για να στεγάζουμε ριζοσπαστικούς αγώνες και να δημιουργούμε κινηματικά προπύργια.

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

Το Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου ήταν υπό κατάληψη για τρεις συνεχόμενες εβδομάδες (από 13/11 μέχρι 3/12/2014), με κυλιόμενες γενικές συνελεύσεις όλων των σχολών ανά βδομάδα. Απέναντι στην αδυναμία του ιδρύματος να λειτουργήσει και στα προβλήματα που το μεγαλύτερο κομμάτι των φοιτητών αντιμετωπίζει μέσα κι έξω από τις σχολές, η κατάληψη θεωρήθηκε η μόνη λογική απάντηση. Η συνεχόμενη όξυνση των ταξικών αντιθέσεων και η υποτίμηση της εργασίας και κάθε πτυχής της ζωής των εκμεταλλευόμενων κομματιών της κοινωνίας σήμερα, αντανακλώνται και μέσα στο πανεπιστήμιο, το οποίο αποτελεί χώρο παρκαρίσματος ανέργων για λίγο χρονικό διάστημα και ταυτόχρονα εργοστάσιο παραγωγής του ιδανικού εργαζόμενου/πολίτη για το μοντέλο στρατιωτικοποιημένης εργασίας και ζωής/κοινωνίας που προωθείται. Παράλληλα με αυτά τα χαρακτηριστικά, η εφαρμογή του νέου νόμου για την παιδεία από το υπουργείο, σε συνδυασμό με τον τρόπο διαχείρισης της κατάστασης από τις πρυτανικές αρχές, τη διοίκηση και τα συμβούλια των καθηγητών, έχουν καταστήσει αδύνατη τη λειτουργία πολλών τμημάτων, προκαλώντας τη δυσκολία ολοκλήρωσης των υποχρεώσεων ή/και των σπουδών για πολλούς φοιτητές.

Αυτή τη βιωμένη πραγματικότητα συμπλήρωσαν οι εικόνες καταστολής των κινητοποιήσεων του ΕΚΠΑ και οι μαθητικές καταλήψεις πανελλαδικά, καθώς και τα μαθήματα αξιοπρέπειας που έδιναν με τους αγώνες τους, οι έγκλειστοι σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης, το ίδιο διάστημα και προηγουμένως.

Χαρακτηριστικό του κλίματος που υπήρχε από την αρχή ήταν ότι στην πρώτη γενική συνέλευση της 13/11  υπερψηφίστηκε από την πλειοψηφία του σώματος ψήφισμα αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Ν. Ρωμανό, στο οποίο επισημαινόταν και η πολιτική σημασία της ληστείας τράπεζας.

Το κλίμα

Οι θεματικές της πρώτης γ.σ. στις 13/11, αλλά και των επόμενων, ήταν “η πολιτική και η εκπαιδευτική συγκυρία”, ωστόσο αποτελούσαν απλά την αφορμή για να αρθρωθούν οι πραγματικοί λόγοι που έφεραν μαζικά τους φοιτητές στο αμφιθέατρο για να συμμετάσχουν στις συλλογικές τους διαδικασίες, μετά από ένα χρόνο σιγής και αδράνειας (μέσα στο προηγούμενο ακαδημαϊκό έτος δεν είχε κατορθωθεί να γίνει καμία γ.σ. όλων των σχολών). Μία γενική συνέλευση φοιτητών όλων των σχολών είναι μια συλλογική διαδικασία που μπορεί να λειτουργήσει προωθητικά για το κίνημα σε πολλές περιπτώσεις, παραμένει όμως μια διαδικασία διαταξική στην οποία συμμετέχουν άνθρωποι από την πλευρά των εκμεταλλευόμενων, όπως και από αυτή των εκμεταλλευτών. Έτσι, καθώς η κάθε πλευρά βρέθηκε στη συνέλευση για να υποστηρίξει τα συμφέροντά της, ήταν πολύ εμφανής η σύγκρουση συμφερόντων των “από κάτω” και των “από πάνω” που διαπερνά όλη την κοινωνία, γεγονός που γινόταν αντιληπτό και από τους λόγους που αναπαράγονταν. Από κάθε γσ στην επόμενη, η εικόνα των δύο διαφορετικών κόσμων που συγκρούονται ζωγραφιζόταν όλο και πιο έντονα.

Η εικόνα αυτή μπορούσε να γίνει αντιληπτή και στα κείμενα και τα αιτήματα της κατάληψης. Από την αρχή, ο λόγος και τα αιτήματα δεν περιορίζονταν στα συνήθη -λίγο πολύ- συντεχνιακά αιτήματα των φοιτητών, αλλά ξεκινούσαν από αμιγώς φοιτητικά ζητήματα, όπως η μη εφαρμογή του οργανισμού, των διαγραφών φοιτητών στις σχολές και το στεγαστικό πρόβλημα των φοιτητών και επεκτείνονταν στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλοι οι εκμεταλλευόμενοι της κοινωνίας. Ζητήματα όπως η κατάσταση εξαίρεσης που βιώνουν πρόσφυγες και μετανάστες και η τεχνητή παρανομοποίηση τους, η υποτιμημένη εργασία, οι πολιτικοί κρατούμενοι, η κατασκευή φυλακών τύπου γ, δεν αποτελούσαν απλά bullets στο τέλος ενός κειμένου, αλλά αιχμές του λόγου που αρθρωνόταν, καθώς και των δράσεων της κατάληψης.

Τα αντιδραστικά κομμάτια

Κάθε -ακόμα και μικρή- κινηματική δράση αντιμετωπίζει και την ανάλογη αντίδραση από την πλευρά της κυριαρχίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι δυνάμεις που ενοχλήθηκαν από την αυθόρμητη δημιουργία κινήματος, που τάραζε τα νερά σε μια μικρή επαρχιακή πόλη και μάλιστα σε μια περίοδο όπου δεν υπήρχε παράλληλα κάποιο κύμα φοιτητικών κινητοποιήσεων, ήταν πολλές.

Εντός των γενικών συνελεύσεων, το μπλοκ της αντικατάληψης, απαρτιζόταν  από τις αναμενόμενες πολιτικές δυνάμεις της κυριαρχίας (ΠΑΣΠ,ΔΑΠ), διαφόρων ειδών φασίστες και απολίτικους μικροαστούς αγανακτισμένους για τα μαθήματα που θα έχαναν. Οι δύο οργανωμένες δυνάμεις ανταγωνίζονταν μεταξύ τους προσπαθώντας να αφυπνίσουν κάθε ακροδεξιό και συντηρητικό στοιχείο και να τα συνενώσουν υπό την αιγίδα τους, ώστε να επικρατήσουν στις γενικές συνελεύσεις. Οι απολίτικοι μικροαστοί έκαναν μια προσπάθεια οργάνωσης κατεβάζοντας δικό τους πλαίσιο και στη συνέχεια συνεργάστηκαν με την ΠΑΣΠ. Όταν όλα τα κόλπα και οι συμμαχίες είχαν πλέον αποτύχει (σε κάθε γενική συνέλευση ο αριθμός συμμετεχόντων αυξανόταν κατακόρυφα, ενώ το ποσοστό που ήταν υπέρ της κατάληψης αυξανόταν επίσης) (ενδεικτικά…..), οι υπερασπιστές του κράτους και του κεφαλαίου εφάρμοσαν μοτίβο συγκυβέρνησης και συνεργάστηκαν ανοιχτά κατεβάζοντας επισήμως κοινό πλαίσιο στο οποίο  κάλεσαν κάθε συντηρητικό φοιτητή να συμμαχήσει μαζί τους για το άνοιγμα του πανεπιστημίου.

Μέσα στο μπλοκ της αντικατάληψης υπήρχαν και κάποιοι στους οποίους αξίζει κανείς να αφιερώσει μια ξεχωριστή παράγραφο, εκείνοι που πάντα επάξια περιφρουρούν την αστική νομιμότητα και την αντεπανάσταση, εκείνοι που κατάντησαν τον κομμουνισμό βρισιά. Ο κύριος ρόλος του ΜΑΣ στις συνελεύσεις ήταν η γνωστή καραμέλα της συμπόρευσης της εργατικής τάξης με το ΠΑΜΕ και η εμμονή του με τις τμηματικές συνελεύσεις, υποβαθμίζοντας την αναγκαιότητα ύπαρξης της γενικής συνέλευσης όλων των σχολών. Η μόνη εμφάνιση τους στο υπό κατάληψη πανεπιστήμιο ήταν το ‘’copy-paste’’ των δράσεων του συντονιστικού, τις οποίες στη συνέχεια προσάρμοσε στο πλαίσιο του. Δεν παρέλειπαν να λασπολογούν ενάντια στον α/α χώρο που συμμετείχε στο συντονιστικό (κατηγορώντας μας όλους ότι παίρνουμε γραμμή από Κουμουνδούρου). Ο λόγος τους ήταν απλά  προβοκατόρικος, με απουσία σοβαρών πολιτικών επιχειρημάτων.

Εκτός γενικών συνελεύσεων, το μπλοκ της αντικατάληψης απάρτιζαν η πρυτανεία, η διοίκηση, κομμάτια των καθηγητών, καθεστωτικά ΜΜΕ και τοπικοί άρχοντες. Όλοι αυτοί, κρατώντας είτε συντηρητικές και δεξιόστροφες, είτε απλά ευθυνόφοβες στάσεις δεν παρέλειπαν καθημερινά να δημιουργούν κλίμα κάνοντας με διάφορους τρόπους προπαγάνδα για χαμένα εξάμηνα, φθορές, την έλευση της δευτέρας παρουσίας κ.λπ. Επίσης, μεγάλο μέρος της τοπικής κοινωνίας, παρά τα προφανή της συμφέροντα, κράτησε αρνητική στάση τόσο απέναντί στην κατάληψη όσο κι απέναντι στις κινητοποιήσεις. Ενόσω το πανεπιστήμιο ήταν κατειλημμένο, δεν ήταν λίγες οι φορές που ανέβηκαν σε καθεστωτικά sites παραπλανητικές φήμες για “φωτιές και βανδαλισμούς στο Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου, το οποίο έχει καταληφθεί από μια μειοψηφία”, ενώ ταυτόχρονα φασιστικές ιστοσελίδες εκτόξευαν έμμεσες απειλές.

Στην προσπάθεια να εξευρεθούν λύσεις για τα θέματα στέγασης και σίτισης το συντονιστικό της κατάληψης πραγματοποίησε μια σειρά από “θεσμικές επισκέψεις’’ στο δημαρχείο, ύστερα από τις οποίες ο δήμαρχος δήλωσε ότι θα θέσει τα ζητήματα στο δημοτικό συμβούλιο, κάτι που φυσικά δε συνέβη. Σύμφωνα με τον ίδιο το δήμαρχο, Μαρινάκη, το δημοτικό συμβούλιο αρνείται να συζητήσει τα αιτήματα των φοιτητών διότι οι ίδιοι  οι καταληψίες του πανεπιστημίου κατέλαβαν στη συνέχεια το δημαρχείο.  Κάποιοι από εμάς δεν έτρεφαν αυταπάτες ότι τέτοια ζητήματα λύνονται μέσα από θεσμικές διαδικασίες και δημοτικά συμβούλια. Παρόλα αυτά με τη δήλωση του ο Μαρινάκης ανέδειξε άθελα του τη σύνδεση και την ιστορική συνέχεια των αγώνων. Πολλά από τα “θρασίμια” του πανεπιστημίου στάθηκαν αλληλέγγυα στον αγώνα του αναρχικού Ν. Ρωμανού συμμετέχοντας στη κατάληψη του δημαρχείου.

Τρεις εβδομάδες κατάληψης

Μέσα στις τρεις βδομάδες κατάληψης και κινηματικών δράσεων και εκδηλώσεων αναδείχτηκαν και στηρίχθηκαν στην πράξη ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα και αγώνες πέρα απ’ τα πανεπιστημιακά. Σε αυτό το διάστημα, η πανεπιστημιούπολη από ένα λευκό αποστειρωμένο χώρο είχε μετατραπεί σε ένα χώρο γεμάτο με πολιτικά συνθήματα που αντικατόπτριζαν πολλές πτυχές της ζωής των καταπιεσμένων, όπως αντισεξιστικά-αντιομοφοβικά, αντιρατσιστικά-αντιφασιστικά, σε πολλές γλώσσες, αντικρατικά κ.α. Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, το περιεχόμενο των αντισεξιστικών μηνυμάτων φαίνεται πως έθιγε τη μικροαστική αισθητική ορισμένων, καθώς έγινε προσπάθεια να “φιμωθούν” συγκεκριμένα συνθήματα. Ο πολιτικός αντίλογος και η χρήση επιχειρημάτων έκαμψε τα σεξιστικά και ομοφοβικά στοιχεία των “ενοχλημένων”, ανοίγοντας μία γόνιμη συζήτηση ενδοκινηματικά για ζητήματα φύλου και ομοφοβίας. Τις δράσεις και τα χαρακτηριστικά του κατειλημμένου Παν/μίου προώθησε ιδιαίτερα η δημιουργία αυτοοργανωμένου ραδιοφωνικού σταθμού εντός του, με ενημερωτικές και θεματικές εκπομπές που αφορούσαν μετανάστες, φυλακισμένους, κριτική ψυχολογία, φύλο και σεξουαλικότητα, αντιπληροφόρηση και άλλα. Παράλληλα, η συστηματική παρουσία καταληψιών στους δρόμους, παρενοχλούσε την κανονικότητα και την ησυχία της πόλης με τις συχνές δυναμικές πορείες και συγκεντρώσεις που καλούσε το συντονιστικό.

Το συντονιστικό της κατάληψης, παρόλο που αποτελούταν από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, κατάφερε -παρά τις όποιες διαφορές- να δημιουργήσει ένα κλίμα συνεργασίας και πολιτικού πολιτισμού διατηρώντας πάντα τη διαδικασία οριζόντια. Ο κινηματικός χαρακτήρας των γενικών συνελεύσεων και των συντονιστικών δε δημιουργήθηκε από τη συμμετοχή μόνο οργανωμένων πολιτικών χώρων, αλλά και από την ενεργή συμμετοχή πολλών ανένταχτων φοιτητών. Οι ανένταχτοι, με την αποφασιστικότητα τους, έδιναν ζωντάνια στις διαδικασίες, τη συνδιαμόρφωση και τα χαρακτηριστικά του αγώνα. Η κατάληψη στηριζόταν και από μεγάλο κομμάτι μεταπτυχιακών, οι οποίοι είχαν για πρώτη φορά δικαίωμα λόγου και συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων στις γενικές συνελεύσεις των προπτυχιακών, που  κερδήθηκε μέσα από το πλαίσιο του συντονιστικού κατάληψης. Λίγες μέρες μετά την έναρξη της κατάληψης στο Παν/μιο, ελήφθη απόφαση για κατάληψη και από το σύλλογο του ΤΕΙ Ρεθύμνου. Αν και το κατειλημμένο ΤΕΙ στήριξε σε πολλές περιπτώσεις την κατάληψη του πανεπιστημίου μέσω κοινών δράσεων, δυστυχώς, η κατάληψη του πανεπιστημίου δεν έδειξε από τη μεριά της την αντίστοιχη στήριξη στην κατάληψη του ΤΕΙ.

Το συντονιστικό της κατάληψης ήταν πάνω από όλα μια κινηματική διαδικασία και δεν αποτέλεσε προεκλογικό μαγαζάκι για κανένα συγκεκριμένο πολιτικό σχηματισμό. Στη διάρκεια της χτίστηκαν σχέσεις εμπιστοσύνης, προωθήθηκε ο α/α λόγος στο πανεπιστήμιο, βρήκε χώρο και αντίκρυσμα. Είδαμε στην πράξη ότι το πρόταγμα για αυτοοργάνωση και ακηδεμόνευτο αγώνα μπορεί να συσπειρώσει κόσμο σε κινηματικές διαδικασίες. Αποτιμούμε την κατάληψη και το κίνημα της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου ως μια θετική και χρήσιμη για το μέλλον παρακαταθήκη.